Czarno na białym

Tydzień przed Floydem Economist ostatnią stroną żegna Little Richarda. Nigdy nie miał szans na US Top 40. Uratował go wygląd. Brązowy Liberace w purpurach nie był zagrożeniem dla białych kobiet. Mogły bezpiecznie skakać ze swoich balkonów w sektory dla czarnych na jego koncertach.

Numer wcześniej ten sam Economist wspomina Williego Levi, śpiewającego indykom pracownika rzeźni. Dzięki Fair Labour Standards zarabiał 65 dolarów miesięcznie. Czarnoskóry, niedorozwinięty, wiadomo.

Ice Cold Cola. Czarno-białe zdjęcie automatu tylko dla białych klientów.

Prawa Jima Crowa. Separate but equal. W kolorowych wagonach brak było pierwszej klasy. Tak zadecydował rynek.

Ostatni The Negro Motorist Green Book – przewodnik po barach i hotelach Ameryki wyszedł w 1960 roku. Rynek zmienił zdanie.

,,Narodziny Narodu”, pierwszy w historii kina amerykański dwunastorolkowiec. Bite trzy godziny o bohaterach w białych kapturach z dziurami zamiast oczu. Bite. Zamiast Murzynów biali z czarną pastą na licach.

W BBC History Kameruńczyk Theodor Michael wspomina swą niemiecką młodość w czasach hitlera. Przeżył dzięki filmom. Goebbels kochał kino i nie znosił kompromisów. Czarny aktor miał być czarny a nie pastowany. Udało się.

Noworoczna gala w programie pierwszym chińskiej telewizji. Największa impreza na świecie, tak jak sama telewizja i wszystko inne stamtąd. Chińscy aktorzy z twarzą w paście o pomocy dla Afryki do rozpuku.

Zarazę potem w BBC przeprosiny McDonalda za embargo na wstęp dla czarnych w południowochińskim mieście Guangzhou. Jak pisze South China Morning Post hotele poszły o jeden krok dalej. Wyrzuciły na bruk by nie wpuścić.

W Le Soir skrucha króla za Kongo z początku poprzedniego wieku. Liczba ofiar zawahała się między jednym a piętnastoma milionami. Statystyka wtedy dopiero ząbkowała.

Na wystawie Expo 1958 w Brukseli wielką popularnością cieszyło się Human Zoo. Można było rzucić cukierkiem lub bananem w Kongijczyka za przegrodą. Nie odrzucał.

Le Monde o brazylijskim maturzyście, który po egzaminie odkrył, że narodowy wieszcz Joaquim de Assisa był mulatem. Wszystkie jego zdjęcia zostały wybielone.

Według rasowych ekspertów Mulat Puszkin ze swą aparycją nie miałby szans na zimną Colę z automatu czy pierwszą klasę w pociągu. Chyba nie dużo stracił. Equal but separate.